Ni Pastor Apollo C. Quiboloy

 

ANG mundo ay nagdurusa sa lahat ng nangyayari ngayon at iyon ang dahilan kung bakit palagi kong pinapaalalahanan kayo na ito ay Araw ng Panginoon at may mga Pocket of Judgment na nangyayari sa buong mundo dahil sa kasalanan ng tao.

 

Tulad ng sa panahon ni Noah, nangyayari ito ngayon. Ang ating bansa ay hindi nakaligtas sa lahat ng mga malalakas na bagyo na ito. Taon na ang nakalilipas, mayroon tayong pinakamalakas na bagyo na bumisita sa planetang mundo at nanalasa ito sa Leyte, sa Tacloban.

 

Tinitiyak ko naman sa inyo, na kami ay nagdarasal para sa inyong lahat, kami dito sa Land of Promise at Land of Fulfillment, kami ay nananalangin para sa inyong kaligtasan.

 

TUMUON SA DIYOS NA SIYANG MAY KONTROL NG LAHAT

Kaya, sa mga panahong ito, ang aking panawagan ay ang Dakilang Ama ay nagpapaalala sa atin na pag dumating ang mga panahong ganito na wala tayong kontrol, ang ibig sabihin ay tumuon lamang tayo kung sino ang may kontrol dito na walang iba kundi ang ating Dakilang Ama.

 

Kahit na ang mga apostol na kasama Niya habang binabagtas ang Dagat ng Galilee, kalmado ang lahat, maganda ang panahon at nasisiyahan sila sa kanilang paglalakbay sa bangka mula sa Galilee patungo sa kabilang panig. At si Jesukristo ay nasa hulihan lamang ng bangka at walang babalang humihip ang bagyo at hinampas ang kanilang bangka. At habang nasa barkong ito, bumagyo at sinabi ng Bibliya sa Markos 4:37-41:

 

^v-37 At nagbangon ang isang malakas na bagyo, at sinasalpukan ang daong ng mga alon, na ano pa’t ang daong ay halos natitigib.

 

Nasapol ito ng bagyo at malapit na itong lumubog. At sa gayon, kung ipagpapatuloy mo ang mga talatang iyon, sinasabi nito:

 

^v-38 At siya’y natutulog sa hulihan sa ibabaw ng kutson; at siya’y ginising nila, at sinabi sa kaniya, Guro, wala bagang anoman sa iyo na mapahamak tayo?

 

^V-39 At gumising siya, at sinaway ang hangin, at sinabi sa dagat, Pumayapa, tumahimik ka. At humimpil ang hangin, at humusay na totoo ang panahon,

 

^v-40 At sinabi niya sa kanila, Bakit kayo nangatakot? wala pa baga kayong pananampalataya?

 

^v-41 At sila’y nangatakot na lubha, at sila-sila’y nangagsasabihan, Sino nga ito, na pati ng hangin at ng dagat ay tumatalima sa kaniya?

 

Sapagkat Siya, sa gitna nito ay tumayo at sinabi sa bagyo na huminahon at huminto. At lahat ng ito ay nasaksihan ng mga apostol.

 

NGAYON AY PANAHON SA PAGTAWAG SA PANGINOON

Kaya ngayon ang panahon na tayo ay lumapit sa Makapangyarihang Ama at tumawag sa Kanyang pangalan. Siya ang Tagapaglikha ng bagyo. Siya ang Tagapaglikha ng mga kalamidad na nangyayari sa paligid natin. At kahit na sa oras ng paghatol sa panahon ni Noah nang sinabi sa Kanya na magtayo ng isang arka, lahat ng ito ay nangyari sa paligid niya ngunit sila ay ligtas sa loob ng arka kung saan iniutos ng Diyos kay Noah na itayo.

 

Kung tayo ay masunurin lamang, kung nakatuon lamang tayo sa Kanya, at hindi natin Siya binobola at sinusunod natin ang sinabi Niya tulad ng pangangaral na mayroon ako sa simula ng Storyline ng Kaligtasan, kahit na ang lahat ng mga bagyo ay magiging kalmado.

 

Kahit na ang lahat ng mga hatol na ito sa paligid natin ay magiging kalmado. Sunog, bagyo, buhawi, lindol, lahat ng mga pagkawasak na ito ay maaaring bisitahin ang planetang mundo dahil sa kasamaan ng tao.

 

Ngunit ang mga anak ng Diyos, kapag tayo ay matapat at masunurin sa Kanya, gagawa Siya ng paraan upang mailigtas tayo sa lahat ng ito. Sa gitna nito, maaaring hindi Niya tayo mailayo mula sa lupa na ito sa simula ng kapighatian na ito. Maaari Niyang hindi tayo mailayo mula sa planetang ito bago ang oras ng pagluwalhati at sa darating na kapighatian.

 

Iyon ang dahilan kung bakit laging may isang katanungan kapag nagsasalita ako tungkol sa Pagluluwalhati na magaganap, tinanong ako ng mga tao kung ang kapighatian ay magaganap bago ang pitong taon ng pangako doon sa aklat ng Pahayag.

 

Tinawag nila itong Pre-Tribulation Rapture Theory sa Church Age. At mayroon din silang tinatawag na Kalagitnaan ng Kapighatian na ang Malaking Kapighatian ay magaganap pagkatapos ng tatlo at kalahating taon. At mayroon ding tinatawag nilang teoryang Post-Tribulation Rapture Theory kung saan ang kapighatian ay pitong taon.

 

At pagkatapos ng kapighatian ay ang rapture. Kaya, maging ito man ay bago ang kapighatian, kalagitnaan ng kapighatian o pagkakasunod-sunod, hindi ito mahalaga. Kahit na narito tayo sa panahon ng pagdurusa, na sa palagay ko ay hindi tayo naririto.

 

ILILIGTAS NG AMA ANG KANYANG MGA ANAK

Ngunit kahit na nandito tayo sa panahon ng kagipitan ng panahong iyon at nangyari ang kapighatian, hindi tayo nag-aalala tungkol dito sapagkat tulad ng sinabi ko sa panahon ni Noah sa panahon ng kanilang pagdurusa na dumating, ang hangin ay hindi lamang dumating ngunit dumating ang ulan sa Lupa at umulan ng apatnapung araw.

 

Hanggang sa ang mga taluktok ng bundok ay natabunan ng tubig, walang pag-aalala sa mukha ni Noah. Nandoon siya, naroon siya sa planetang Mundo, ang arka ay nandoon na lumulutang at sila ay ligtas sa loob ng arka ng kanilang kaligtasan.

 

Kahit na ang kapighatian ay mangyayari habang tayo ay nandirito, tayo ay hindi nag-aalala sapagkat kahit sa panahon ng Sodoma at Gomorrah, nang umulan ng apoy at asupre sa Sodoma at Gomorrah, binigyan sila ng isang labasan upang maging daan nila patungo sa kaligtasan sa Mt. Zoar.

 

Ang Ama ay palaging gagawa ng isang paraan upang ang Kanyang mga anak ay maligtas.  Katulad ng mga salot sa panahon ng Ehipto nang pinatigas ng paraon ang kanyang puso at hindi palayain ang bayan ng Diyos sa ilalim ng pagkaalipin ng Ehipto.

 

Kaya, isa-isang dumating ang mga salot at ang mga salot ay ginawa ang buhay nila na napakahirap para sa mga taga-Ehipto. Sunod-sunod, umuulan sa lupain ng Ehipto. Ngunit ang mga anak ng Diyos ay naligtas sapagkat binigyan sila ng isang lugar na tinawag na “Goshen,” lahat ng mga salot na ito ay hindi nakaapekto sa kanila.

 

Kaya, kung may kadiliman, mayroong ilaw sa Goshen. Mayroong mga kuto at langaw, sumakop sa buong lugar ng Ehipto, wala sa Goshen. Hindi sila apektado ngunit hindi sila inilabas sa Ehipto.

 

Binigyan sila ng isang lugar kung saan ang mga salot ay espesyal na inihanda ng Makapangyarihang Ama para sa Kanyang mga anak na protektahan mula sa lahat ng mga kalamidad at salot na nangyari sa Ehipto dahil sa katigasan ng puso ng paraon na hindi palayain ang mga anak ng Diyos.

 

(Itutuloy)

 

Ni Pastor Apollo C. Quiboloy

 

 

HINDI nila kayang sirain ang itinayo ng Diyos. Hahanap Siya ng paraan para sa atin. Huwag tayong matakot sa kilabot na darating sa gabi.

 

Isaias 30:21        

“At ang iyong mga pakinig ay makakarinig ng salita sa likuran mo, na nagsasabi, Ito ang daan, lakaran ninyo; pagka kayo’y pumipihit sa kanan, at pagka kayo’y pumipihit sa kaliwa.”

 

ISANG KARANGALAN ANG MAKIBAHAGI SA PAGDURUSA NG PANGINOON

Nalulugod tayo sa pagdurusa para sa Kalooban ng Makapangyarihang Ama sa Kanyang Kaharian ng Diyos dito sa lupa. Ang matawag na mga nakikibahagi sa ministeryo ng Hinirang na Anak sa mga huling araw na ito ay isang malaking karangalan at pribilehiyo.

 

2 Mga Taga-Corinto 1:3-7

³Purihin nawa ang Dios at Ama ng ating Panginoong Jesucristo, ang Ama ng mga kaawaan at Dios ng buong kaaliwan;

⁴Na siyang umaaliw sa atin sa lahat ng kapighatian, upang ating maaliw ang nangasa anomang kapighatian, sa pamamagitan ng pagaliw na inialiw din sa atin ng Dios.

⁵ Sapagka’t kung paanong sumasagana sa atin ang mga sakit ni Cristo, ay gayon din naman ang aming kaaliwan ay sumasagana sa pamamagitan ni Cristo.

⁶ Datapuwa’t maging kami man ay mapighati, ay para sa inyong kaaliwan at kaligtasan; o maging kami man ay maaliw ay para sa inyong kaaliwan, na siyang gumagawa sa pagdadalitang may pagtitiis ng mga gayon ding pagbabata na amin namang binabata:

⁷ At ang aming pagasa tungkol sa inyo ay matibay; yamang nalalaman na kung paanong kayo’y mga karamay sa mga sakit, ay gayon din naman kayo sa kaaliwan.

 

ANG PANGINOON AY NASA ATIN SA LAHAT NG PANAHON

Kapag ikaw ay nasa kahirapan, Siya ang Diyos ng lahat ng kaginhawaan. Sino ang nag-aaliw sa atin sa lahat ng ating mga pagdurusa? Yaong mga nasa gitna ng pagdurusa, alam mo kung ano ang kanilang nakita sa langit sa loob ng ilang araw. Ang mga anghel na lumilipad pataas at pababa, na nag-aaliw sa kanila sa lahat ng kanilang pagdurusa. Mga anghel na lumilipad pataas at pababa. Nakita nila iyon halos bawat gabi.

 

Nang ako ay nasa pagdurusa sa loob ng limang taon, ang mga anghel ay ordinaryo lamang. Maaari silang magpakita anumang oras. Iyon ang dahilan kung bakit tayo naaaliw tuwing gabi. Sa maghapon, kami ay nasa kaguluhan, kapighatian, pagsubok, at pag-uusig. Ngunit, sa gabi, maaari mong makita ang mga nasasalat na himala na nangyayari tuwing gabi. Darating ang ulan, mga anghel na nakikita ng iyong mga mata, ang makalangit na bango na bumababa sa amin.

 

Gayundin na kung tayo ay nahihirapan, ito ay para sa kasiyahan at kaligtasan. Naghihirap man tayo o kinakalinga, ito rin ay para sa ating kasiyahan at kaligtasan. Sa lahat ng panahon, ang Diyos ay sumasa atin.

 

Ang ministeryo na ito ay itinayo hindi tulad nito ngayon. Hindi lamang ito itinayo na biglang naging ganito. Ito ay sa pamamagitan ng mga pagdurusa, sakit, dugo, pawis, luha naganap ang ministeryong ito.

 

Kaya, karapat-dapat tayo sa mga gantimpala. Ang ating kanlungan sa mga oras ng bagyo ay ang Panginoong Diyos sa langit.

      

2 Pedro 1:4        

^“Na dahil dito ay ipinagkaloob niya sa atin ang kaniyang mahahalaga at napakadakilang pangako; upang sa pamamagitan ng mga ito ay makabahagi kayo sa kabanalang mula sa Dios, yamang nakatanan sa kabulukang nasa sanglibutan dahil sa masamang pita.”

 

Mga Hebreo 3:14       

^”Sapagka’t tayo’y nagiging kabahagi ni Cristo, kung ating iniingatang matibay ang pasimula ng ating pagkakatiwala hanggang sa katapusan:”

 

 

Mga Filipos 1:28-29

²⁸ “At sa anoman ay huwag kayong mangatakot sa mga kaaway: na ito sa kanila ay malinaw na tanda ng kapahamakan, datapuwa’t tanda ng inyong pagkaligtas, at ito’y mula sa Dios;”

        

²⁹ “Sapagka’t sa inyo’y ipinagkaloob alangalang kay Cristo, hindi lamang upang manampalataya sa kaniya, kundi upang magtiis din naman alangalang sa kaniya:”

 

Napakaganda nito. At sa walang kinatakutan ng iyong mga kalaban. Tatakutin ka nila, putok dito; bang doon. Huwag kang matakot sa iyong mga kalaban. Kapag hindi ka kinilabutan, nangangahulugan iyon ng pagkawasak ng iyong kaaway at iyong pagkaligtas.

 

      

(WAKAS)

 

 

 

Ni  Pastor Apollo C. Quiboloy

 

Ano ang Kalbaryo? Ang kalbaryo ay pagdurusa.

 

Para sa mga matutuwid, ang pagdurusa ay mahalaga at may magandang maidudulot. Ito ay nagbubunga ng ispiritu ng pagkamaamo at pagpapakumbaba. Sa Bansang Kaharian, tayo ay sagana sa pagdurusa, panganib, kalungkutan at kasakitan. Dito tayo kumukuha ng kalakasan at pagkakaisang pananampalataya at pagtitiwala sa Makapangyarihang Ama.

 

MAG-INGAT SA IYONG MGA DINADALANGIN

Paano ka magkakaroon ng pananampalataya upang ikaw ay maging mapagpakumbaba, kung wala kang mga problema? Kung nabubuhay ka nang walang problema, ito ay napakapanganib. Magiging mahina ka. Kaya’t kapag nagdarasal ka, mag-ingat sa kung paano ka nagdarasal, dahil baka makuha mo ito.

 

“Panginoon, ayokong magkaroon ng anumang problema dito sa mundong ito. Kung maari Panginoon, alisin mo lahat ng aking problema.” Bukas, mamamatay ka. At pagkatapos ay sasabihin ng iyong mga mahal sa buhay. “Napakalusog niya, bakit siya namatay”? Sinagot ang kanyang mga dasal. Wala na siyang problema ngayon. Sumalangit nawa. Wala nang problema.

 

MANALANGIN KA NG KALAKASAN NA KAGAYA NG TORO

Mga anak ng Diyos, ginagamit pa rin tayo ng Diyos. Kapag mayroon tayong matitinding paghihirap at mga problema at kalungkutan at pagdurusa, ito ang sasabihin mo, “Ama, bigyan mo ako ng lakas ng isang toro. Bigyan mo ako ng lakas ng isang higante upang harapin ang lahat ng mga problemang ito upang malutas ang mga ito. Palakasin mo ako, Ama. ” Ganun. Pagkatapos, bibigyan ka ng Ama ng lakas, pagtitiis at kababaang-loob.

 

Kapag ikaw ay mayabang, mag-ingat, sapagkat darating sa iyo ang mga pagdurusa at paghihirap. Bakit? Para ikaw ay turuang magpakumbaba, dahil ikaw ay masyado nang mayabang. Nagmamalaki ka dahil sa mga pagpapala, bantayan mo yan. Dapat ay lagi kang mapagpakumbaba.

 

Mga Awit 34:19        

“Marami ang kadalamhatian ng matuwid; nguni’t inililigtas ng Panginoon sa lahat.”

 

Mga Awit 119:71        

“Mabuti sa akin na ako’y napighati; upang aking matutuhan ang mga palatuntunan mo.”

 

Tingnan mo si David. Tinanggap niya ang mga pagdurusa. Dahil sa panahon ng pagdurusa, binasa niya ang salita ng Diyos at kabisado niya ang mga ito. Maraming mga tao, kapag nasa kanilang pagdurusa, doon lamang sila bumabaling sa Diyos. Kapag sila ay may sakit, tumatawag sila sa Diyos, “Naniniwala ako sa iyo, Panginoon.” Ngunit nang hindi sila nagkasakit, ngunit malusog at mayaman, walang Diyos. Kapag inimbitahan mo silang makinig sa Salita ng Diyos, sasabihin nila, “Wala akong oras. Hinihintay ako ng aking negosyo. “Ngunit kapag nagkasakit sila, mayroon silang lahat ng oras sa mundo – sa higaan ng ospital. “Buksan ang SMNI, nais kong makinig kay Pastor Quiboloy, sapagkat mayroon akong maraming oras.”

 

TAYO AY ITINALAGA PARA SA KAPIGHATIAN

Huwag kang magpatinag ng mga kalungkutan, pagdurusa at kasakitan. Tayo ay itinalaga para diyan. Kapag may pagdadalamhati, ano ang sasabihin natin? “Kaibigan, narito ako, Magmeryenda tayo.”

 

Mga Awit 34:19        

“Marami ang kadalamhatian ng matuwid; nguni’t inililigtas ng Panginoon sa lahat.”

Maraming paghihirap ng matuwid; ngunit may isang pangako, na ililigtas siya ng Diyos sa mga ito.

 

Anong mangyayari sa masasama? Maglalakad sila palabas, at pagkatapos ay mahuhulog sa hukay na may mga tinik. Napakasakit dahil hindi ka matuwid. Mukha kang isang ligaw na baboy, hindi mo alam kung saan ka tumatakbo, pagkatapos ay mahuhulog ka sa hukay. Naghihintay sa iyo ang mga tinik.

 

Mga Awit 119:71        

“Mabuti sa akin na ako’y napighati; upang aking matutuhan ang mga palatuntunan mo.”

Kung ikaw ay matigas ang ulo, kung hindi ka sumasali sa mga panalangin o debosyonal, kung ikaw ay sobrang tigas ng ulo kapag pinagsasabihan, kapag binigyan ka ng karamdaman ng Ama, sisimulan mo nang basahin ang bibliya at maaga kang pupunta sa debosyonal.

 

1 Tesalonica 3:3

 

“Upang ang sinoma’y huwag mabagabag sa pamamagitan ng mga kapighatiang ito; sapagka’t kayo rin ang nangakaaalam na itinalaga kami sa bagay na ito.”

 

Ganyan tayo. Kasama na yan natin. Ang kapighatian ay hindi na bago sa atin.

 

Isaias 30:20        

At bagaman bigyan kayo ng Panginoon ng tinapay ng kasakunaan at ng tubig ng kadalamhatian, gayon may hindi na makukubli pa ang iyong mga tagapagturo, kundi makikita ng iyong mga mata ang iyong mga tagapagturo:

 

 

ANG PAGDURUSA AY ATING PAGKAIN

Tulad ng pagbibigay sa iyo ng Panginoon ng tinapay, sa gayon ang kahirapan ay pagkain. Ang tinapay ng kahirapan, at ang tubig ng pagdurusa, gayon ma’y hindi ang iyong mga guro ay aalisin sa isang sulok, ngunit ang iyong mga mata ay makikita ang iyong mga guro. Ang mga guro ay makalangit; binibigyan ka nila ng mga pangitain, paghahayag at panaginip kapag ikaw ay nasa pagdurusa.

 

Kagaya na lamang ni Anya Garsimova. Nang siya ay nag-aayuno sa Tamayong, ano ang sinabi sa kanya ng Panginoon sa isang panaginip? Sinabi sa kanya ng Diyos sa isang panaginip: kailan, saan at paano magaganap ang pagkaluwalhati. Kailan ang eksaktong petsa? Saan at paano? At sinabi niya sa kanyang panaginip, “sa lalong madaling panahon,” sapagkat alam niya ang petsa. Sinabi niya, sa lalong madaling panahon. Pagkatapos, nagising siya, ngunit ang lahat ay tinanggal. Hindi niya matandaan. Dalawang salita lamang ang naalala niya, “madaling panahon.”

 

At si Sister Jack din, mayroon siyang tatlong araw na pag-aayuno. Mayroon din siyang pangitain sa kanyang panaginip, isang napakagandang pangitain. Sa isa sa kanyang mga pangitain, nakita niya akong bumibisita sa kanya at nag-lay hands sa kanya. Ngunit ang pangalawang pangitain ay napakaganda. Nakita niya ang maraming ginanggang, inihaw na saging. At may nakakasalubong sa kanya at nakita niya ang maraming mga basket na may pagkain. Kaya, isang magandang pangitain. Ito ay isang pangitain ng kasaganaan.

 

Isaias 30:21

        

“At ang iyong mga pakinig ay makakarinig ng salita sa likuran mo, na nagsasabi, Ito ang daan, lakaran ninyo; pagka kayo’y pumipihit sa kanan, at pagka kayo’y pumipihit sa kaliwa.”

 

Kung inyong maalala nang tayo ay nagdiwang ng unang Thanksgiving ngayong taon. Nagsalita ako sa ibang wika. Sa loob ng maraming taon ay hindi ko nagawa iyon. Ang Ama ay nangungusap sa akin sa ibang wika. Ito ay tulad ng isang wikang Hausa, isang wikang Hebrew. Nang bigyang kahulugan ng Google, sinabi nito, “Hindi ka masisira. Mahahanap mo ang pinakamahusay na paraan na iyong tatahakin. Huwag kang matakot sa kanila. “Sino yan? Ang aking guro, na nagsasabi malapit sa aking tainga sa mga oras ng pagdurusa.

 

(Itutuloy)

 

 

 

Ni Pastor Apollo C. Quiboloy)

 

LAGI natin ginugunita ang mahirap na pagsisimula ng Bansang Kaharian kung saan ang Dakilang Ama ay kinuha tayo sa ispiritwal na kadiliman tungo sa Kanyang Ipinangakong Lugar.

 

 

Tayo ay lumakad sa matibay na pananampalataya. Dugo, pawis, luha, sakit, pagdurusa ang siyang nagmarka sa bawat hakbang na naggabay sa atin sa maluwalhating kalagayan natin ngayon.

 

 

Ginugunita natin kung paano tayo nagsakripisyo, gayunman ay hindi natin kinakalimutan kung paano tayo kinalinga ng Dakilang Ama sa panahon na tayo ay napipighati. Ang Ama ay kasama natin sa lahat ng panahon.

 

Ang paglilingkod na ito ay napuno ng pagdadalamhati, pag-aalipusta, pagdurusa at pag-atake. Ngunit tayo ay nagpatuloy patungo sa kung saan tayo ngayon.

 

 

Yan ang dahilan kung bakit ang kapighatian at sakripisyo ay napakahalagang sangkap upang tayo ay lumakas sa pananampalataya. Kung wala ang mga bagay na yan, tayo ay magiging mahina. Ngayon, ang ating pananampalataya ay mas malakas kaysa noong una.

 

WALANG KINATATAKUTAN ANG PANANAMPALATAYA

May mga pangako ang Banal na Kasulatan, mga gabay sa ating paglakad sa pananampalataya. Kagaya na lamang kapag ikaw ay nagbibiyahe sa lansangan, marami kang makikitang mga babala sa daan, ito ay para hindi ka masiraan o maaksidente. Mayroon din tayong mga babala sa ating pananampalataya, sa ating paglalakbay patungong langit.

 

 Mga Awit 143:5

Aking naaalaala ang mga araw ng una; aking ginugunita ang lahat mong mga gawa: aking binubulay ang gawa ng iyong mga kamay.

 

 

Paano ibinigay ng Ama sa mga apostoles ang malakas na pananampalataya, kung saan hindi sila takot mamatay? Napagtagumpayan nila ang takot sa kamatayan. Kagaya ni Pablo na Apostol.

 

 

Siya ay puputulan na ng ulo kinabukasan. Nung gabing yun ay nakagawa pa siya ng sulat para kay Timothy at Titus. “Ako ay nakipagbaka ng mabuting pakikipagbaka ng pananampalataya.” Ngayon ako ay handa nang tumanggap ng korona ng buhay. Timothy, pagbutihin mo ang pagiging sundalo ng Panginoong Hesukrito.”

 

Kung mayroon mang nurse na kukuha ng blood pressure ni Pablo, maaring ito ay hindi nagbago, 100 over 80. Wala siyang takot, wala. Dahil siya ang nagsulat ng Philippians 1:21  ^“Sapagka’t sa ganang akin ang mabuhay ay si Cristo, at ang mamatay ay pakinabang.”

      

ANG MGA NAGPAPANGGAP AY HINDI MAKAPAGTATAGAL

Kaya kung tayo ay inilagay ng Ama sa lugar na maluwalhati dahil tayo ay dumaan sa mga sakripisyo na hindi man natin maihahambing sa sakripisyo ng Panginoon Hesukristo at mga apostoles, tingnan natin ang ating mga sarili at sabihing “At magingat ka nga, baka iyong malimutan ang Panginoon, na naglabas sa iyo sa lupain ng Ehipto, sa bahay ng pagkaalipin,” Deuteronomio 6:12.

 

Kaya ang mga taong hindi nagsakripisyo para sa Panginoon ay mga delikadong tao. Sila ay kandidato sa pagiging traidor.

 

Ang lahat ng kanilang nakikita ay mga pagpapala. Ang kanilang nakikita ay mga materyal na bagay na nasa paglilingkod ngayon. At gusto lamang nilang pumasok sa Kaharian at magsabi “Kami ay sasanib sa inyo, kami ay magpapanggap na kasama ninyo.”

 

Ngunit kapag ang sakripisyo at pagdidisiplina ay dumating, ang lahat ng mga nagpapanggap ay aalis at palalayasin. Kaya ang pagyugyog at ang ispiritwal na pagyanig na yumuyugyog sa atin ay napakahalaga, para ang mga tunay lamang ang maiiwan.

 

Hebreo 10:32-39

³² Ngunit alalahanin ninyo ang mga araw na nagdaan. Pagkatapos ninyong tanggapin ang liwanag, nagbata kayo ng mahigpit na pakikibaka sa mga paghihirap.

³³ Sa isang dako, hayagan kayong inalipusta at inusig. Sa kabilang dako naman, nakasama kayo ng mga nakaranas ng gayong paghihirap.

³⁴ Sapagkat dinamayan ninyo ako nang ako ay nasa kulungan. At nang kamkamin nila ang inyong ari-arian, tinanggap ninyo ito na may kagalakan, yamang nalalaman ninyo na mayroon kayong higit na mabuti at walang hanggang pag-aari sa langit.

³⁵ Kaya nga, huwag ninyong itakwil ang inyong pagtitiwala na may dakilang gantimpala.

³⁶ Sapagkat kailangan ninyo ang pagtitiis upang pagkatapos maisagawa ang kalooban ng Diyos ay matanggap ninyo ang kaniyang pangako.

³⁷ Sapagkat sa napa­ikling panahon na lamang:

Siya na paparito ay darating na at hindi siya magtatagal.

³⁸ Ngunit ang matuwid ay mabu­buhay sa pamamagitan ng pananampalataya. At kung siya ay tumalikod, hindi malulugod ang aking kaluluwa sa kaniya.

³⁹ Ngunit hindi tayo kabilang sa mga tumalikod patungo sa pagkawasak. Sa halip tayo ay kabilang sa mga sumasam­palataya sa ikaliligtas ng kaluluwa.

 

BUHAY SA PANANAMPALATAYA

Binigyan mo ng kaginhawaan ang kagustuhan ng iyong katawan habang ikaw ay nabubuhay ngunit binigyan mo ba ng pagpapahalaga ang iyong kaluluwa? Ang iyong katawan ay mamamatay. Huwag mong katakutan ang taong kayang patayin ang iyong katawan o ang makapagbigay kasiyahan sa iyong katawan. Bago ito, tingnan mo muna ang iyong kaluluwa.

 

 

Mayroon tayong pananampalataya. Maari tayong mabuhay sa pananampalataya. Ang diwa ng pananampalataya ay ang ating pananampalataya ay hindi tatalikod.

 

Bakit kayo andito? Dahil naniniwala kayo sa mga sinasabi ko. Kung may tao mang kukutyain ka nang dahil sa iyong pananampalataya, manghihina ka ba? Huwag kang magpatinag.

 

Yan ay buhay sa pananampalataya. Tayo ay namumuhay sa pananampalataya. Kung ikaw ay tatalikod sa Kanya, ang Ama ay hindi maluluwalhati sa iyong kaluluwa. Anuman ang susubok sa iyo, tumayo ka!

 

 

Sa lahat ng gusto magpunta sa langit kasama ko, ang paglilingkod na ito ay itinakda sa pagdurusa. Kaya kung ang hanap mo ay kaginhawaan lamang, ang paglilingkod na ito ay hindi para sa iyo.

 

 

Kung ang hanap mo ay pagpapala lamang, ang paglilingkod na ito ay hindi para sa iyo. Kung ang hanap mo ay materyal na bagay lamang, ang paglilingkod na ito ay hindi para sayo.

 

 

Kung ikaw ay may kasakiman at pag-ibig sa pera lamang, ang paglilingkod na ito ay hindi para sayo. Dahil ang paglilingkod na ito ay itinalaga para sa pagdurusa. Ang pagdurusa ay ating kaibigan.

 

(Itutuloy)

Ni Pastor Apollo C. Quiboloy

 

KAPAG ang paghahatol ay darating sa bawat tao. Dahil nalimutan nating mayroong Diyos na lumikha ng langit at lupa, na siyang lumikha ng lahat ng iyong nakikita at hindi nakikita. Nalimutan natin Siya.

 

Tayo ay gumawa ng ating sariling paniniwala sa ating mga isip na hindi naman naayon sa Kanyang Kalooban. Panahon na ngayon upang manumbalik sa Kanya at sabihing “Ama, kinikilala ko Kayo, Salamat sa pagpapadala ng Iyong mga Banal na Salita para sa amin. Mga Salita na nagbibigay ng pananampalataya sa ating mga puso.

 

PAGBABALIK LOOB SA AMA

Sa panahon ng mga apostol, 2,000 na taon na ang nakalilipas.

Ano ang maipagmamalaki natin kumpara duon sa mga nauna nang nagsakripisyo at silang nagbigay ng mga Salita ni Hesukristo sa pamamagitan ng kanilang dugo, pawis, pagdurusa at pagbabata. Kagaya ni Pablo na Apostol na pinugutan ng ulo sa katapusan ng kanyang paglilingkod. Si Pedro ay ipinako sa krus na pabaligtad sa katapusan ng kanyang laban sa pananampalataya. At lahat ng mga apostoles  ay dumanas ng kaparehong mga pagdurusa nang dahil sa kanilang pananampalataya.

 

Paano namatay ang mga apostoles sa kanilang pananampalataya kay Hesukristo:

1. James the Greater, tinusok ng espada
2. James the Lesser, binato hanggang namatay
3. Jude Thaddeus, sa pamamagitan ng palaso
4. Philip, pinako ng mga sundalo
5. Thomas, pinatay ng tabak
6. Paul, pinugutan ng ulo sa Roma
7. Peter, ipinako nang pabaligtad
8. John, namatay sa natural na kamatayan
9. Matthew, sa pamamagitan ng espada
10. Simon, ipinangako sa krus
11. Bartholomew, pinalo at pinugutan ng ulo.
12. Andrew, ipinako nang pa-ekis.
13. Matthias, ipinangako sa Judea

 

Silang lahat ay mga bayani ng pananampalataya na nauna sa atin, sila ang nagbigay ng mga Salita ni Hesukristo. Sila ay namatay nang dahil sa mga Salita na yan.

 

At higit sa lahat, ang may-ari at may akda at ang nagtapos ng ating pananampalataya, ang ating Dakilang Ama sa ispiritu na sa ngayon ay nasa Hentil na kapanahunan, ang ating Amang si Hesukristo. Siya ay inaresto.

 

Siya ay pinahirapan sa ilalim ng pamamahala ni Poncio Pilato. Sila ay gumamit ng latigo na may bakal na kalawit sa dulo na kung ito ay tumama sa iyong likod, ito ay babaon nang malalim.

 

At kapag hinawi nila ang latigo, sasama ang laman sa kalawit na yon. At yan ang ginawa nila kay Hesukristo.

 

At kanilang pinasuotan ng matinik na korona ang kanyang ulo at dahil ang korona ay maliit kaysa sa kanyang ulo, kanila itong ipinilit na maipasok kung kaya naturok ng mga tinik ang ulo ng Panginoon. At ganyan ang pagpapakahirap na ginawa nila noong nagkatawang tao ang Panginoon, ang may-ari at may akda ng ating pananampalataya.

 

ANG MAPAIT NA SARONG

Kaya kung pag-uusapan natin ay sakripisyo, wala pa tayong ginawang sakripisyo kung ikukumpara duon sa mga taong nagbigay ng mga Salita ng Diyos sa atin.

 

Noon ay walang social media ngunit ang lahat ng tao sa panahon ni Hesukristo, 2,000 na taon na ang nakalilipas, walang nakakakilala sa Kanya.

 

Ang mga apostoles ay nagkalat, at may mga matatapat na babaeng sinuportahan ang Kanyang ministeryo. Ngunit Siya ay pinaharipan at ipinangako para maibigay sa atin ang Kanyang mga Salita.

 

Siya ay hindi sumuko. Sinabi Niya “Ama, alisin mo ang sarong ito.” Yon ang mapait na sarong na sinasabi Niya, ang kanyang sakripisyo. Ngunit sinabi din Niyang “Gayunpaman, hindi ang aking kalooban ngunit ang Iyong Kalooban ang matutupad.”

 

Ngayon, gusto ninyong pumunta ng langit? Makikita ninyo ang mga apostoles doon. Makikita ninyo silang nakapila at sa dulo ay si Jesus Christ.

 

At paano kayo pupunta sa langit? Sa pagiging traidor? Sa pagtalikod sa Kanya nang dahil lang sa kunting pag-uusig? Nang dahil lang sa kunting sakripisyo? Nang dahil sa udyok ng sanlibutan? At sa huli ay tatawagin mo Siyang “Aking Dakilang Ama? “Ako ay Iyong anak na lalake”; “Ako ay Iyong anak na babae” Paano? Pagsasabihan ka ni Hesukristo: Alam mo ba kung paano ginawa ang langit at kung paano ang mga tao dito naging haligi ng langit? Ibinuhos nila ang kanilang dugo, pawis, kasakitan, at ang kanilang buhay ay kanilang inialay nang dahil sa kanilang pananampalataya.

 

Ako’y nagpapasalamat sa Panginoon, sa mga taong mas nauna sa atin. Ngayon ay nasa langit na sila at naghihintay sa atin. At ang lahat ay umaasang pupunta sa langit. Sila ay makikita mo duon.

 

Kung tatanungin mo si Pablo, Pablo paano ka nakapunta ng langit? “Ako ay pinutulan ng ulo” Philip, paano ka nakapunta ng langit? “Ako ay pinatay sa pamamagitan ng mga pana nang dahil sa aking pananampalataya.

 

Paano ka nakarating sa langit? Ako ay isang traidor. Si Hudas  ay wala sa langit. Siya ay nagpakamatay. Sinabi ng mga Salita ng Diyos, mas mabuti pang siya ay hindi ipinanganak, nang dahil sa kanyang ginawa. Yan ba ang record mo sa langit? Yan ay hindi magandang record.

 

Ngunit ang mga record ng mga apostoles ay mataas na record at karapat dapat sa langit na maging haligi ng mga pupunta duon. Walang kalawalhatian, kung walang sakripisyo.

 

(ITUTULOY)

 

Ni Pastor Apollo C. Quiboloy

 

KUNG ayaw ninyo sa gusto ng Diyos, wala Siyang magagawa, kahit Diyos pa Siya. Tingnan niyo sa Israel, kanilang isinantabi Siya bilang Hari, may nagawa ba Siya? Kahit Diyos Siya, hindi Siya namimilit. Siya ay isang maamong Panginoon. Hindi Niya ipilit ang Kanyang daan sa inyo dahil kung Kanyang ipilit ang Kanyang daan sa inyo, iyan ay panggagahasa na at hindi iyan ang Kanyang ugali. Ikakaila ng Panginoon ang kanyang kaugalian bilang Panginoon kapag pipilitin Niya kayo sa isang bagay na hindi ninyo gusto, dahil binigyan Niya kayo ng kapangyarihan sa pagpili.

 

Sa krus nga ay isinantabi siya ng mga tao. Dumating si Jesus Christ. Sinabi Niya, “Ako ang inyong Hari. Ako ang Hari ng mga Hudyo.” Sabi ng mga Hudyo, “Walang katuturan!” Siya ay dumating. Siya ang Hari ng mga Hudyo. Ano ang ginawa nila sa Kanya? Inihalal ba nila Siya? Hindi. Hindi nila inihalal Siya. Nais nila Siyang hirangin dahil binigyan Niya sila ng pagkain, binigyan sila ng pera, ng tinapay, pinakain sila. Mga sunod-sunod na milagro. Isipin ninyo 12, 000 katao, limang libong lalaki at dumagdag sa bilang ang mga babae at mga bata. Pinakain Niya sila lahat mula sa dalawang isda at limang tinapay. Kaya sila ay nagkaisa. Pagkatapos ay pinuntahan nila si Jesus Christ, “Sige, sige, Ikaw ang magiging Hari namin…basta pakainin mo kami lagi.” Ngunit hindi nagpaunlak si Jesus Christ. Iyan ay kapangyarihan ng tao. Hindi Siya dumating upang matamo ang kapangyarihan ng tao. Siya ay dumating sa kapangyarihan ng Panginoon.

 

ANG KATUTURAN NG PAGDATING NG PANGINOON SA LUPA

 

Nakita Niya ‘yun. Ang mga tao, malaking pulutong sa kanila ay nagsimulang sumusunod sa Kanya. Nakita Niya iyun at nagsabi, “Sige, dahil gusto ninyo ako. Magsisimula akong magturo sa inyo sa aking ideyolohiya.” Nagsimula Siyang magturo sa kanila ng Salita ng Panginoon. “Huwag muna ‘yung milagro. Huwag muna ‘yung patungkol sa dalawang isda at limang tinapay. Makinig muna kayo. Ito ang tunay kong pakay dito. Kalimutan natin ang dalawang isda at limang tinapay. Ito ang tunay kong hangarin sa pagdating –upang turuan kayo hinggil sa Kalooban ng Dakilang Ama.”

 

Kaya nagsimula Siyang turuan sila, “Magsisi! Magsisi! Sapagka’t malapit na ang Kaharian ng Langit. Ako ang tinapay na buhay na bumabang galing sa langit. Ang kumain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan.” Nakinig sa Kanya ang mga tao, itong mga nais na sumunod sa Kanya at masumpungan ang mga himala na Kanyang ginagawa. Nagsimula silang makinig sa Kanya nang masinsinan, nagsimulang hindi nila maintindihan ang Kanyang mga sinabi sa espiritu. Nang sinabi Niya, “Ako ang tinapay na bumabang galing sa langit. Kapag kumain kayo ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay magkakaroon ng buhay na walang hanggan,” nagbubulungan sila at nagsabi, “Ang hirap intindihin. Siya ay naghahalusinasyon. Ang taong ito ay delusyonal.”

 

Nagbubulungan sila sa bawat isa, “Ang hirap ng mga salitang ito. Sino ang makasusunod nito?” Isa-isa sa kanila ay tumalikod kay Jesus Christ dahil nagsimula Siyang magpakain ng tunay na tinapay sa kanila. Walang natitira maliban sa labin dalawa. Tumingin si Jesus Christ at nagsabi…may labingdalawa. Mula sa labingdalawang libo sa labindalawang natira. Pagkatapos ay sinabi Niya sa labindalawa, “Tatalikuran niyo rin ba ako?” Nagsabi ang tagapagsalita ng labindalawa na si Pedro, “Panginoon, saan kami magsisiparoon? Kayo lamang ang may mga Salita ng buhay na walang hanggan.”

 

Juan 6:63-68

⁶³Ang espiritu nga ang bumubuhay; sa laman ay walang anomang pinakikinabang: ang mga salitang sinalita ko sa inyo ay pawang espiritu, at pawang buhay.

 

⁶⁴Datapuwa’t may ilan sa inyong hindi nagsisisampalataya. Sapagka’t talastas na ni Jesus buhay pa nang una kung sino-sino ang hindi nagsisisampalataya, at kung sino ang sa kaniya’y magkakanulo.

 

⁶⁵At sinabi niya, Dahil dito’y sinabi ko sa inyo, na walang taong makalapit sa akin, maliban na ipagkaloob sa kaniya ng Ama.

 

⁶⁶Dahil dito’y marami sa kaniyang mga alagad ay nagsitalikod, at hindi na nagsisama sa kaniya.

 

⁶⁷Sinabi nga ni Jesus sa labingdalawa, Ibig baga ninyong magsialis din naman?

 

⁶⁸Sinagot siya ni Simon Pedro, Panginoon, kanino kami magsisiparoon? Ikaw ang may mga salita ng buhay na walang hanggan.

 

Kapag tuturuan ninyo ang tao patungkol sa tunay na katuturan kung bakit ako ay narito, bilang isang Hinirang na Anak ng Panginoon, ayaw nila itong pakinggan. Sino ang nadadakila sa mga kagalingan. Hindi si Jesus Christ dahil nakalimutan ang Kanyang pagliligtas. Ang Kanyang mga Salita ay nakalimutan. Ang dalawang isda at limang tinapay ay mga himala sa pagpapakain ng labindalawang libo. Nalalaman ng Ama ang kanilang mga puso, na mananatili lamang sila hangga’t nakikita nila ito. Ngunit ang mahalagang bagay ay ang katuturan kung bakit Siya ay dumating. Dumating Siya upang pakainin sila ng tunay na manna na siyang ang Salita ng Panginoon; sumunod at tumalima sa Salita ng Panginoon. Nang kanila itong narinig, ayaw nila ito.

 

Ang mga tao sa mundo ng relihiyon ay gusto ng mga rituwal. Gusto nila ng panatisismo; wala na silang obligasyon at responsibilidad. Hindi nila isusuko ang kanilang pagiging diyos sa kanilang sarili. Ngunit sinabi ng mga disipulo, “Saan kami magsisiparoon? Kayo lamang ang may mga Salita ng buhay na walang hanggan?” Mabuti ang pagkakasabi dahil ito’y bakit ako narito bilang Hinirang na Anak ng Dakilang Ama – mga Salita ng Dakilang Ama.

 

ANG PAGTAKWIL SA AKIN AY PAGTAKWIL SA AMA

Ngayon ay dumating Siya sa Hentil na Kapanahunan, gamit ang ibang katawan – ang katawan ng isang Hentil, ngunit parehong mga Salita. Masaya ako ngayon, dahil marami man ang tumakwil sa Hinirang na Anak, mas marami naman ang tumanggap ng aking mensahe ito ay ang mga anak na lalaki at anak na babae ng Dakilang Ama.

 

Mga mamamayan sa Pilipinas, kapag itinakwil ninyo ang aking boses, hindi ako ang itinakwil ninyo, itinakwil ninyo ang Panginoon, kagaya ng pagtakwil nila sa Kanya sa Lumang Tipan. Iyan ay Biblical. Tingnan ninyo kung ano ang sinabi Niya sa propeta.

 

“…sapagka’t hindi ikaw ang kanilang itinatakwil, kundi itinatakwil nila ako…”

 

**********WAKAS********