PINAS

Ang Lihim ng Panginoon (Ikalawang Bahagi)

Sonspeak

Recent News:

MMA fighter

Meggie Ochoa, Pinay Jiu Jitsu Champion

by

Ni: Ana Paula A. Canua

HINDI lang sa tapang at galing bilang atleta hahangaan ang Pinay Brazilian Jiu-Jitsu Champion na si Meggie Ochoa kundi pati na rin sa kanyang pinapamalas na malasakit sa pagbabahagi ng kaalaman upang maturuan ng martial arts ang mga batang inabandona at inabuso.

Nagtapos sa Ateneo noong 2012 si Meggie sa kursong Management, matapos makuha ang diploma, pinasok naman ni Meggie ang mundo ng pampalakasan. Nagsanay bilang MMA fighter si Meggie ngunit bigo siyang makahanap ng makakalaban dahil mahirap humanap ng kapares sa kanyang built at weight class.

“I had trouble finding opponents in my weight class, I just wanted to be able to compete but opponents would just back out left and right. It was frustrating. MMA left me heartbroken.”

Sa bigat na 105 lbs. muling nagtraining si Meggie para pasukin naman ang jiu jitsu, isang sport na halos kaparehas ng MMA, ngunit kumpara sa MMA pinagbabawal ang Spinal locks at cervical locks sa jiu-jitsu.

Sumali sa Atos Philippines si Meggie isang Brazilian Jiu-Jitsu organization na nagsasanay ng mga manlalaro. Dito natagpuan ni Meggie ang mga atletang nais humamon sa kanyang kakayahan.

Simula pa man alam na ni Meggie na ang tanging nais niya ay sumabak at mapagyaman ang kanyang kakayahan sa combat fighting, kahit pa babae hindi papapigil si Meggie na magpatumba at lumaban para sa medalya at para marating ang hangganan ng kanyang galing at lakas.

Hindi inakala ni Meggie na ang pagkabigo pala sa MMA ang maghahatid sa kanya sa mas karapat-dapat na landas, kung saan magsisimula ang bagong pangarap at bagong kahulugan ng kanyang pagiging atleta.

“A month into training, I already got to compete. Ever since then, I just kept compe-ting. It grew into an addiction I couldn’t stop.”

Walang laban na aayawan

Tila hindi nauubusan ng makakalaban si Meggie, hindi naman siya nabigo sa hirap ng kanyang pagsasanay dahil sunud-sunod rin ang kanyang panalo, at ang sinumang  atletang nasasanay na lumaban ay mas tumatapang  at mas nagiging pokus na talunin at higitan ang kanyang sarili.

Unti-unti nabuo rin ang kanyang pagnanais na lumaban sa World Championships, “It has always been a dream to join, because it’s the World Championships. It is the most prestigious championship”

Kumpara sa ibang major athletic championships gaya ng Olympics at World Cup, bukas ang Jiu-Jitsu World Championship sa lahat ng nais sumali, dito hindi batayan ang karanasan o bilang ng napanalunan, kung ang atleta ay may lakas ng loob at galing maaring pumasok sa pinakamataas na lebel ng kompetisyon, gayunpaman nangangailangan ng sapat na pondo para maging bahagi ng kompetisyon.

Mga pangangailangan ng isang atleta

Hindi lang basta galing at lakas ang kailangan ng sinumang atleta, mas nagiging madali ang tagumpay kung natututugunan ang kanilang mga pangangailangan gaya ng mga equipments at gastusin sa paghahanda at paglaban.

Lumapit si Meggie sa ka-nyang team captain sa Lady Judokas’ team na si  Dany Ty, dito nagsimula ang ideya ng crowd fund raising

Hindi lamang pinansyal na suporta ang ibinigay kay Meggie kundi nadagdagan din ang kanyang lakas ng loob at tiwala sa sarili matapos maantig sa tulong na natanggap.

“Feeling the support of everyone just made me feel confident, I had no reason to doubt when I was there.”

Sa kanyang pagsabak naiuwi ni Meggie ang gintong medalya sa Female White belt Rooster category sa International Brazilian Jiu-Jitsu at inangkin ang laban sa World Championship sa score na 7-0 at 10-0.

Mula 2014 hanggang 2016 sumabak siya sa kompetisyon at simula noon hindi na pinakawalan ang World Championship title.

At noong 2017 inuwi naman niya ang gintong medalya sa Asian Indoor and Martial Arts Games (AIMAG), at ngayong 2018 inuwi naman niya ang gintong medalya sa 49KG division Grand Slam Jiu-Jitsu World Tournament sa London.

Pagbahagi ng kakayahan sa iba

Ngayon na hindi maitatanggi ang galing ni Meggie sa pampalakasan, nais naman niyang bigyan ng pagkakataon ang ibang kabataan lalung-lalo na ang kababaihan na matutunan kung paano proteksyunan ang kanilang sarili sa pamamagitan ng jiu-jitsu. Sa isang shelter sa California tinuturuan ni Meggie ang mga kabataang inabandona at inabuso ng jiu-jitsu, martial arts, at self-defense.

Nais ni Meggie na hindi lamang basta medalya ang maging batayan para maging isang magaling na atleta kundi ang magbahagi ng tapang at lakas ng loob para matulungan ang iba sa pamamagitan ng sports kungsaan malaki ang pagbabago na kanilang mararanasan. Malaking tulong din ito para sa recovery ng mga batang dumanas ng mapait na karanasan, ito ang nagsisilbing outlet sa kanila para ilabas ang lungkot at takot habang nanatiling disiplinado at pursigido.

Sa ngayon patuloy na aktibo si Meggie upang magbahagi ng kaalaman para wakasan ang child exploitation and abuse.

Hindi lang basta manalo sa kompetisyon ang maha-laga kay Meggie kundi ang mapanalunan din ang laban sa pang-aabuso at pananamantala sa kabataan, bagay na nagbibigay ng bagong kahulugan sa isang tunay na kampeon, ang magbigay ng malasakit at magbigay pag-asa sa iba.

Ana “The hurricane” Julaton: Ang tunay na laban ng isang babaeng atleta

by

Ni: Ana Paula Canua

LUMAKI sa San Francisco, California at nakilala bilang kauna-unahang Pilipina na nagkamit ng dalawang international title sa larangan ng boksing.

Taong 2009 nang magsimulang makikila sa loob ng ring si Ana “The Hurricane” Julaton. Ito ay matapos nitong matalo ang isa sa mga pound for pound boxer na si Kelsey Jeffries at maiuwi ang titulong IBA super bantamweight. Sumunod na taon naman noong kanyang angkinin ang WBO female super bantamweight nang matalo niya si Maria Elena Villalobos.

Matapos pasukin ang mundo ng sports kung saan kalalakihan ang dominanteng  manlalaro, nais muling patunayan ni Ana Julaton na kaya rin ng mga kababaihan makisabayan sa bakbakan.  “Male fighters aren’t expected to do all the other things female fighters are expected to do aside from boxing,” ani Julaton “And we’re also supposed to look good after doing everything.”

Bilang boksingero, hindi lang ito laban sa loob ng ring

Inamin ni Ana Julaton sa isang sports interview na noong una ay wala siyang interes sa boxing, “I wasn’t a fan of boxing before I started learning it. When I was practicing kenpo karate, I was also teaching full-time, spending 12 to 14 hours a day, five to six days a week, and when boxing was incorporated into the system, I had to learn it to teach it.”  Matapos ang ilang linggo sumali si Julaton sa Golden Gloves tournament, isang amateur boxing competition kung saan niya nakamit ang silver medal—ang kanyang kauna-unahang medalya sa boksing. Simula noon ‘di na napigilan si Julaton na sumali sa amateur boxing challenges, “Boxing sparked my competitive edge.”

Katulad ng anumang sports, hindi naging madali kay Julaton ang naging training, “My first lesson was stepping in the ring with another guy who was bigger than me and who was told to really’ fight me. I went through a lot of punishment but I knew that I wasn’t going to quit, so I came back the next day and the next day after and the next day after that. Without realising it at the time, my teacher was actually teaching me something, not just about boxing, but about myself. I learnt how to put things into perspective.

 

Naging hamon din kay Julaton hindi lang matalo ang kalaban sa loob ng ring kung ‘di patunayan din ang lugar ng kababaihan sa boksing. “My competitive edge surfaced and when I experienced unequal opportunities in the sport as a woman, fighting became more than just capturing a win. It became a fight to make a change,” wika pa ng female boxer. “There is really a double standard, not only in boxing, but in life. I feel like that is just part of the responsibilities of being a female boxer,” dagdag niya.

Taong 2008 ng magsimulang maging trainer ni Julaton si coach Freddie Roach, kasabay ni Pambansang kamao Manny Pacquiao. Pinasok ni Julaton ang international boxing competitions at pinatunayan na bilang babae kaya rin niyang magwagi sa patimpalak ng suntukan at bakbakan.

Mayroon siyang record na 14 Wins (2 knockouts, 12 decisions), 4 Loss, at 1 draw.

Bilang Mixed martial arts (MMA) fighter

Matapos mapatunayan ang sarili sa boksing, pinasok naman ni Julaton ang MMA noong 2013. ‘Di tulad ng boxing ang MMA ay hinaluan ng suntok, sipa at wrestling, mas mahirap at mas pisikal ito kumpara sa boxing. “What makes MMA so exciting are the many ways to defeat your opponent. The options are limitless and that’s what makes the sport so interesting,”

Sa katunayan bago maging kampeon sa boxing, naunang minahal ni Julaton ang MMA, “My earliest memories are of my father calling out commands of basic martial-arts stances to demonstrate in front of my late grandfather”.

Ang kanyang pagpasok sa MMA ay tila pagkabuhay ng kanyang dating pangarap, “I felt my inner child was shining through. Being able to throw kicks, knees, elbows, and wrestle and grapple, I felt like I was in the [classroom] all over again. It’s like a playground. Don’t get me wrong, the training is tough and challenging, but I think that’s why I enjoy it so much.”

Sa ngayon siya ay mayroong 2 panalo kabilang ang isang knock-out win laban kay Aya Saber ng kanya  itong pabagsakin sa loob lang ng apat na minuto; at isang panalo  sa pamamagitan ng desisyon.  Mayroon naman siyang dalawang talo sa pamamagita ng desisyon.

Hindi pa rin tatalikuran ang boxing

Sa kabila ng bagong sport na pinasok, sinabi ni Julaton na hinding-hindi niya tatalikuran ang boxing “I have always been a fan of the martial arts and I’ve been kicking and punching since I was a child, so when ONE FC gave me the opportunity to sign an exclusive MMA deal with them, while still having the ability to continue boxing, I knew it was something I didn’t want to pass up.”

BOXER at MMA FIGHTER

Sa edad na 37, ‘di nagpapapigil si Julaton na pinagsasabay ang boxing at MMA, buong tapang niyang sinabi na nais  niyang  makaharap si Heather Hardy na hawak ang WBC International Female Super Bantamweight title. Katulad ni Julaton isa ring boksingero si Hardy. “She got some titles in boxing, I’ve won some world titles in boxing and I think a lot of people would like to see some knockouts, so you put us in the cage,” sabi ni Julaton.