Ni: Ernie Cifra
“The New Silk Road”, isang malawakang proyektong isinusulong ng Tsina, na tinawag na “pinaka-ambisyosong pangarap” na palawakin ang ekonomiya at impluwensiya ng nasabing bansa. Tinagurian ito bilang isa sa pinaka-engrandeng plano sa kasaysayan ng daigdig.
Ano ang “New Silk Road”
Ang proyektong “Belt and Road Initiative” o BRI ay opisyal na inilunsad ni Xi Jinping, pangulo ng Tsina, noon pang taong 2013. Layunin nito na paigtingin ang ugnayang komersiyal at pagtutulungan ng mga bansa sa Asya, Timog Silangang Asya, Gitnang Silangan, at Europa. Hangad ng BRI na magkaroon ng walang
humpay na palitan ng kapital, kalakal, at serbisyo sa Asia at iba pang panig ng mundo.
Ang salitang “Belt” ay ukol sa planong magkaroon ng ugnayan (link) sa ekonomiya at panlupang transportasyon mula Tsina hanggang Gitnang Asya at Europa. Ang “Road” naman ay patungkol sa planong paigtingin ang kalakalang pandagat (maritime trade) na maglalapit sa iba’t ibang rehiyon ng mundo sa pamamagitan ng mga daungan ng Tsina.
Sa pamamagitan ng BRI, magkakaroon ng ugnayan ang mahigit sa 60% na populasyon ng buong mundo mula sa mahigit 60 bansa sa Asya, Europa, at hanggang sa kontinente ng Africa.
Tinatayang 30% ng Gross Domestic Product (GDP) ng buong mundo at 35% ng pandaigdigang kalakalan ang sasakupin ng BRI kapag ito ay naipatupad.
“Papalaganapin ng Tsina ang pakikipag-kaibigan at kooperasyon sa mga bansang sasama sa Belt and Road Initiative sa pamamagitan ng prinsipyo ng mapayapang pakikisalamuha. Handa kami na ibahagi ang kaalaman na magbubunga ng pag-unlad ng ibang mga bansa…ang aming hangad ay manalo tayong lahat (win-win) sa pamamagitan ng kooperasyon,” ani Jinping sa kanyang talumpati noong Mayo 2017 sa pagbubukas ng ‘The Belt and Road Forum for International Cooperation’ sa Beijing.
Dumalo ang Pangulong Rodrigo Duterte sa nasabing forum kung saan niya inulit ang pagkilala sa Tsina bilang isang “global superpower”.
Pangulong Rodrigo Duterte at Xi Jinping, Pangulo ng Tsina
Kung sasangguniin ang conceptual map ng Belt and Road Initiative na nilikha ng Hongkong Trade Development Council, limang oras lamang ang kailangan upang maabot ng tao’t mga kalakal ang mga bansang nasa Asya, Gitnang Silangan, at Europa. Pinapakita ng mapa na hindi lamang daang panlupa ang konseptong nakapaloob sa BRI. Ang tinaguriang “Maritime Silk Road”
Ayon sa pamahalaan ng Tsina, may limang aspeto ng koordinasyon na kailangang gawin upang maging matagumpay ang BRI. Kinakailangan daw ng mga sumusunod: Kultural na Ugnayan (Cultural Exchange), Koordinasyon sa Palisi (Policy Coordination), Koneksyon ng mga Pasilidad (Facilities Connectivity), Integrasyong Pampinansyal (Financial Integration), at Kalakalan at Pamumuhunan (Trade and Investment).
Ayon sa mga eksperto, sa pamamagitan ng imprastraktura kagaya ng pagtatayo ng mga daan para sa mga riles ng tren at iba pang sasakyan; paglalapat ng mga tulay; at iba pang pisikal na imprastraktura — maipaglalapit ng BRI ang mga iba’t ibang lahi ng tao, negosyo’t kalakalan, at kultura ng maraming bansa sa paraang hindi pa kailanman nakita sa kasaysayan. Ang nakapalaking proyektong ito ay inaasahang magbunga ng libo-libong mga trabaho maliban pa sa mga bagong negosyong maaring umusbong upang suportahan ang BRI o di kaya’y magsilbi sa mga tao’t institusyong matatagpuan sa paglalatagan ng kilo-kilometrong “Belt” at ng “Road”.
Para sa bansang Tsina, ang BRI ay maghuhudyat ng kapayapaan sa iba’t ibang bansa. Sapagkat sa halip na sigalot ang mangyari, bubuti ang internasyunal na relasyon ng mga bansa sapagkat ang BRI ay susi sa pang-ekonomiyang kaunlaran ng lahat ng bansang lalahok rito.
Tren na nag-uugnay sa Yiwu, China at London, United Kingdom
Subalit hindi lamang isang plano o pangarap ang BRI. Sa katunayan, mayroon nang mga proyektong naisakatuparan at pinakikinabangan na ng libo-libong mga tao at negosyo. Halimbawa rito ang mga pampasaherong tren na mula sa bayan ng Yiwu sa Tsina na umaabot sa siyudad ng London sa Ingglatera. Ang tren na ito ay naglalakbay ng 12,000 kilometro at literal na pinaglapit ang Tsina na nasa Asya at ang London na nasa Europa. Sa ngayon, may 15 siyudad sa Europa na ang may direktang koneksyon sa Tsina sa pamamagitan ng mga tren at iba pang uri ng transportasyon.
Bakit Mahalaga sa Pilipinas ang New Silk Road?
Pero may pakinabang ba ang Pilipinas sa BRI?
Ayon kay George Siy, isang director ng Filipino-Chinese Chamber of Commerce and Industry (FCCCII), ang proyektong ito ay nakatuon sa malakihang imprastrakturang na magdudulot ng benepisyo sa Pilipinas.
Dagdag pa ni Siy, maliban sa mga investments at pautang (loans) na manggagaling sa Tsina, makikinabang ang Pilipinas sa pagdagsa na mga turista. Bilang halimbawa, sinabi ni Siy na may 350,000 turista na pumasok sa Pilipinas noong 2015, at 650,000 noong nakaraang taon, at maaring umabot ng isang milyon ang pumasyal sa bansa ngayong 2018. Inaasahang lalakas ang turismo at iba pang mga negosyo’t industriya kung magkakaroon ng imprastrakturang maglalapit sa mga bansa ng Tsina, Timog Silangang Asya, Gitnang Silangan, at Europa.
Sa kasalukuyan, may 13 kasunduan na ang pamahalaan ng Tsina at Pilipinas na aabot sa US$24 bilyon (PhP 1.16 Trilyon) halaga ng negosyo’t kalakalan.
Sa isang pahayag na inilabas ng Hongkong and Shanghai Banking Corporation (HSBC), sinabi nito na, “…(ang Tsina) ay isang ‘superpower’ ng ika-21 siglo na may pinakamalaking reserba ng foreign currency na umaabot sa US$3.2 Trilyon. Sa pamamagitan ng ‘Belt and Road Initiative’, magkakaroon ng mga oportunidad ang Pilipinas para paunlarin ang kanyang sariling imprastraktura, kalakalan sa ibang bansa, turismo, at paramihin ang mga trabaho habang nilalabanan ang kahirapan at pinaghuhusay ang serbisyo sa mamamayan.”
Isang konkretong epekto ng BRI ay ang lagdaang naganap sa gitna ng pamahalaang Tsina at Pilipinas para sa pag-aaral (feasibility studies) ukol sa pagsasagawa ng “Panay-Guimaras-Negros Bridges Project” at ang “Davao City Expressway Project”. Tinatayang P8 Trilyon ang gugugulin upang pondohan ang iba pang mga proyektong kaugnay ng tinaguriang “Golden Age of Infrastructure” sa Pilipinas.
Silk Road sa Lumang Kasaysayan
Ang terminong “Silk Road” ay unang ginamit patungkol sa panlupa at pandagat na mga ruta (routes) na nag-uugnay sa Asya, Gitnang Silangan, Europa, at Africa magmula pa noong 475 BCE kung saan inilatag ang mga daang pang-kalakalan sa ilalim ng pamamahala ng Imperyo ng Persia (Persia, sinaunang bansa na sa pangkalakuyan ay ang bansang Iran). Pinahaba pa ang mga rutang ito sa panahon ng paglakas ng Imperyo ng Gresya sa ilalim ni Alexander the Great na naglakbay at nanakop sa maraming bansa hanggang sa Gitnang Asya. Malaking bahagi ng naturang ‘Silk Road’ ay matatagpuan sa mga lupain ng Tsina.
Maliban sa kalakalan ng ‘silk’ o sutla, naging tanyag din ang Silk Road sa kalakalan ng iba’t ibang uri ng kabayo, na noong unang panahon, ay ang pinakamahusay na gamit sa transportasyon hindi lamang sa kalakalan, kundi sa pakikidigma.
Ang Silk Road din ay nasa sentro ng paglaganap ng relihiyong Islam, Budismo, at Kristiyanismo kaalinsabay ng paglaganap ng kalakalan sa buong heograpiyang napasakop dito mula pa noong unang panahon.
Sinasabing kabahagi sa Silk Road ang Mindanao, lalo na ang Sulu at Tawi-Tawi, kung kaya’t lumaganap ang Islam sa katimugan ng Pilipinas bago pa man dumating ang mga Espanyol noong 1521. Ayon sa mga mananaliksik, kabahagi rin ng “Maritime Silk Road” ang tinatawag na “Manila-Acapulco Galleon Trade” na naganap mula 1565 hanggang 1815. Sa katunayan, ang mga ‘galleon’ o barkong Espanyol mula sa Manila ay tinaguriang ‘La Nao Dela China’ (The China Ship) sa Bagong Espanya dahil karaniwang laman nito ay mga kalakal mula sa Tsina. Ang Bagong Espanya (New Spain) ay mga kolonya ng Espanya sa bansang Mexico at mga karatig nito.
Abangan ang Susunod na Kabanata
Maaaring napakatayog na pangarap at maraming taon ang gugugulin upang maisakatuparan ang Belt and Road Initiative. Sa kabilang banda, may mga proyektong natapos na at pinakikinabangan na ng Tsina at ibang mga bansa kagaya na lamang ng “Yiwu-London Train Network”.
May nagsasabing magiging suliranin ang mga isyu ng “right of way” at paghahanap ng mga “local partners” upang gawin ang iba’t ibang proyektong pang-imprastratura sa loob ng Pilipinas kung gagamit ito ng pinansyal na capital mula sa Tsina.
Subalit sa laki ng potensyal ng Belt and Road Initiative na magdulot ng kapayapaan at kasaganaan sa maraming bansa, lahat ay nag-aabang sa susunod na kabanata at sa mas kongkretong kaganapan kagaya ng paglagda ng mga kontrata at aktuwal na pagdami ng mga negosyo’t trabaho sa ruta nito mula sa Tsina hanggang sa Pilipinas at iba pang bansang umaasa sa pangako ng pag-unlad.
