PINAS

Ang Lihim ng Panginoon (Ikapitong Bahagi)

Sonspeak

Recent News:

West Philippine Sea

Bagong BFF ng Pilipinas 

by

EDITORIAL NI HANNAH JANE SANCHO

 

SINO ang maituturing mong tunay na kaibigan?

Ang kaibigan na maasahan sa panahon ng pangangailangan.

Ang kaibigan na hindi ka iiwan sa panahon na kailangan mo siya.

Ang Estados Unidos ang isa sa mga bansang kaalyado ng Pilipinas sa napakaraming panahon.

Sa katunayan may kasunduan pa ang Pilipinas at Amerika na nilagdaan noong 1951 sa Washington, DC, ang Mutual Defense Treaty.

Base sa kasunduan ay susuportahan ng dalawang bansa ang isa’t-isa sakaling magkaroon ng anumang armadong atake mula sa labas ng bansa.

Nariyan din ang Enhanced Defense Cooperation Agreement (EDCA) na nagpapahintulot sa Estados Unidos na gamitin pansamantala ang mga base militar sa Plipinas, mag-imbak ng mga defense equipment at magtalaga ng mga sundalo at personnel sa loob ng 10 taon magmula nang malagdaan ito noong 2014.

Pinahihintulutan din ng EDCA na dumaong at humimpil ang mga sasakyang panghimpapawid at pandagat ng Estados Unidos sa Pilipinas.

Bukod pa sa humanitarian assistance, military training at disaster relief na kanilang ibibigay.

Gayunpaman sa kasagsagan ng tension sa pinagtatalunang teritoryo sa West Philippine Sea sa pagitan ng China at Pilipinas ay wala namang naitulong ang Estados Unidos upang mapahupa ito.

Sa katunayan ang presensiya ng Amerika sa West Philippines Sea ang nagpapalala sa sitwasyon lalong-lalo na sa tuwing naiispatan ang US Navy  sa pinagtatalunang teritoryo.

Pero nang magsimulang mamuno si Pangulong Duterte ay nagbago ang ihip ng hangin ng pakikitungo ng bansang China sa Pilipinas.

Ang dating turing ng makapangyarihang bansa sa Pilipinas na isang kaaway ay itinuturing na nitong isang kaibigan.

Naging bukas din ang bansang Russia sa pagpapalalim ng relasyon sa Pilipinas lalong-lalo na sa katatapos lamang na official visit ni Pangulong Duterte sa Sochi kung saan nagkaroon sila ng pagpupulong ni President Vladimir Putin.

Pero bakit nga ba mas abala ngayon si Pangulong Duterte sa pakikipagkaibigan sa China at Russia kahit pa mas matagal na kaalyadong bansa ng Pilipinas ang Estados Unidos?

Tumatak kasi kay Pangulong Duterte ang ginawa ng Amerika noong panahon na sinalakay ng IS-inspired group ang Marawi City sa Mindanao.

Balak bumili ng mga armas at helicopter ang Pilipinas sa Amerika pero ayaw pagbilhan.

Nagbigay kasi ng kondisyon ang Amerika sa Pilipinas na hindi maaring gamitin sa insurgency o sa mga rebelde ng bansa.

Dahil dito hindi maiwasan ni Pangulong Duterte na ikumpara ang Estados Unidos sa China at Russia na nagdonate pa ng armas sa Pilipinas para palakasin ang pwersa ng militar sa Marawi.

Kaya mas itinuturing na kaibigan ngayon ng administrasyon ang China at Russia dahil naipamalas nito ang magandang pagkakaibigan sa Pilipinas na nangangailangan ng tulong sa harap ng banta ng terorismo sa  bansa.

Ayon kay Presidential Spokesman Salvador Panelo ay may ongoing negotiation sa pagitan ng Russia at Pilipinas kaugnay sa pagbili ng military equipment.

Hindi man ito idinetalye ni Panelo ay binigyang diin naman nito na dapat magisip-isip na ang Amerika ngayong hindi na dumedepende sa kanila ang Pilipinas dahil may mga bansa namang handang tumulong para mapalakas ng depensa ng bansa.

Isa aniya itong oportunidad para maging patas naman ang Estados Unidos sa pagbebenta nito sa Pilipinas ng mga military equipment.

Kung tutuusin isa na rin itong magandang pagkakataon upang maipamalas ng Pilipinas na hindi sa lahat ng oras ay nakadepende ito sa Amerika sa usapin ng defense cooperation.

Hindi man maintindihan ng publiko ang polisiya at estratihiya ng Pangulong Duterte sa larangan ng diplomasiya ay malinaw naman na wala itong ibang hangarin kundi ang maisulong kung ano ang makabubuti para sa nakararami.

Hindi man naiintindihan ng marami sa ngayon ay maaring makikita naman sa resulta ng mga kooperasyong ipinasok sa  pagitan ng mga bansang ito na makatutulong hindi lamang sa pagpapalakas ng depensa sa bansa kundi pati na rin sa oportunidad upang maglagak ng puhunan ang kanilang mga negosyante.

Sa kabila nito, binigyang diin naman ng Malacañang na walang balak si Pangulong Duterte na putulin ang pakikipagalyansa nito sa Estados Unidos.

 

AFP, patuloy na binabantayan ang mga Chinese vessels sa WPS

by

 

EYESHA ENDAR

 

PATULOY paring binabantayan ng Armed Forces of the Philippines ang mga Chinese vessels sa West Philippine Sea.

Ito ay sa pamamagitan ng application na Automatic Identification System o AIS.

Sa pamamagitan ng aplikasyon ay makikita kung anong klasipikasyon at characteristic ng barkong dumadaan sa katubigan ng Pilipinas.

Ayon kay AFP spokesman Edgar Arevalo, ipinapaubaya nila sa mga political leaders ang kanilang kailangang gawin sa kanilang pakikipag-ugnayan sa ibang bansa.

“Make appropriate reports kagaya nito para sa ating mga political leadership sapagkat sa aspeto po ng foreign relations at policy hindi naman po yan sakop ng AFP, so what we can do is to perform our mandate and continue out maritime awareness patrol,” pahayag ni Arevalo.

 

Pang. Duterte, makikipag-one-on-one kay Chinese President Xi Jinping

by

HANNAH JANE SANCHO

 

MAGIGING one-on-one ang magiging set-up ng paggigiit ni Pangulong Rodrigo Duterte kay Chinese President Xi Jinping sa panalo ng Pilipinas sa arbitral court  kaugnay sa usapin  sa West Philippine Sea.

 

Ito ay ayon kay Presidential Spokesperson Sec. Salvador Panelo matapos nitong sabihin ang nakatakdang pagkikita nina Pangulong Duterte at ni President Xi ngayong buwan ang takdang panahon upang tuluyan nang igiit ng pamahalaan sa China ang panalo ng Pilipinas sa arbitral court.

 

Ayon kay Panelo, magiging one on one at pormal ang gagawing paninindigan ni Pangulong Duterte sa harap ni Xi Jinping hindi kagaya ng una ng dalawang pagkakataong iginiit nito sa Chinese leader na sa atin ang West Philippine Sea.

Kaugnay nito’y tumanggi namang magkomento na ni Panelo sakali mang mangyaring muling igiit ni President Xi na hindi nila kinikilala ang 2016 ruling.

Mag-abang na lang aniya sa kung ano ang magaganap sakali’t mauwi sa gayung senaryo ang magiging pag-uusap nina President Xi at ni Pangulong Duterte.

Samantala, higit na ikatutuwa ng mga Pilipino ang pakikipag-usap ni Pangulong Duterte kay Chinese President Xi Jin Ping patungkol sa arbitral ruling sa West Philippine Sea.

Ito ang naging pahayag ni Stratbase ADRi President Professor Dindo Manhit hinggil sa plano ni Pangulong Duterte na kausapin si Chinese President Xi Jin Ping sa kanyang pagbisita dito sa katapusan ng buwan.

“Kung paninindigan ito ng pangulo, kung ire-raise niya ito sa namumuno sa China, si President Xi Jin Ping, baka magkaroon ng mas magandang respeto patungo sa atin, respetuhin kung ano yung napanalunan natin, at maprotektahan yung atin,” pahayag ni Manhit.

Dagdag pa niya, maganda rin kakausapin ni Pangulong Duterte ang ibang bansa sa United Nations habang isinusulong ang ating karapatan sa nasabing isla dahil sa suportado naman ng mga ito ang pagkapanalo ng Pilipinas sa International Law.

 

CAPTION:

PAKIKIPAG-USAP ni Duterte kay Xi hinggil sa arbitral ruling, ikatutuwa ng mga Pinoy.

US v. China: Showdown sa West PH Sea

by

Ni: Quincy Joel Cahilig

PATULOY ang pagtindi ng tensyon sa pagitan ng US at China, at ang umiinit na girian ng dalawang makapangyarihang bansa ay ramdam na ramdam na sa West Philippine Sea (South China Sea), na pinangangambahan ng ilan na maaring humantong sa isang military confrontation.

Sa ngayon, ang ekonomiya ng China ang isa sa pinakamabilis ang paglago sa mga developing economy sa buong mundo. Ito ang pinakamalaking exporter ng mga produkto at serbisyo sa mga first world countries tulad ng Amerika at patuloy din ang pagdami ng foreign direct investments nito. Kaya  tinatagurian ngayon na “next most powerful economy of the world” ang bansang minsan nang tinaguriang “sleeping giant.”

Kasabay ng paglago ng ekonomiya ng China ay ang paglakas din ng kakayahang militar, na siyang ipinapakita sa pambu-bully at pag-angkin sa mga bahagi ng South China Sea na sakop ng teritoryo ng iba’t-ibang mga bansa sa Southeast Asia, tulad ng Malaysia, Indonesia, Vietnam, at Pilipinas.

Bagama’t nakamit ng Pilipinas ang landmark victory sa international tribunal noong 2016, kung saan idineklara ng korte na hindi valid ang nine-dash line claim ng China na batayan nito sa pag-angkin sa West Philippine Sea at sa mga yamang taglay nito, naging agresibo pa rin ang China sa militarisasyon doon— bagay na lubhang nakaapekto sa kabuhayan ng maraming lokal na mangingisda, na napaulat na itinataboy at hina-harass ng Chinese navy.

Tila bantulot din ang Duterte administration sa pagsusulong ng karapatan ng Pinas sa pinagtatalunang teritoryo, sa katwirang umiiwas ito sa pagkakaroon ng giyera laban sa China, na itinuturing ni Pangulong Duterte bilang “kaibigan.” Ito ay sa kabila ng paninindigan at mga hakbang ng mga karatig bansa natin kontra sa pambu-bully ng China. Kamakailan nga ay pumasok sa isang kasunduan ang Vietnam at Japan para isulong ang kanilang seguridad sa pinagtatalunang teritoryo.

Ang pagtatayo ng base militar ng China sa South China Sea ay di lamang nakakaapekto sa Pilipinas kundi maging sa iba pang mga bansa dahil nililimitahan nito ang kalayaan sa paglalayag sa naturang rehiyon.

Nakatakdang magsagawa ng military exercise sa South China Sea ang U.S. Navy para isulong ang freedom of navigation. Nguni’t di ito lalahukan ng Pilipinas.

 

SINDAKAN SA KARAGATAN

Sa ilalim ng administrasyon ni President Donald Trump, minabuting paigtingin ng US ang military activities nito sa South China Sea sa pamamagitan ng pagpapalipad ng B-52s na may kakayahang maglulan ng nuclear weapons. Ipinahihiwatig lang ng Amerika sa China na walang kaduda-duda na sila pa rin ang pinaka makapangyarihang bansa sa buong mundo, at pagtulong din sa mga kaalyado nito sa Asya.

At kamakailan ay umigting pa ang tensyon sa pagitan ng dalawang bansa nang muntik nang magka-banggaan sa bandang Graven Reef ang isang Chinese destroyer at ang USS Decatur, na nagsasagawa ng freedom of navigation operation.

Ikinagalit ng China ang insidente at tinawag na “provocative.” Kaya naman nagbitaw ng pahayag ang isang Chinese air force spokesman na naglagay na sila ng nuclear-capable bombers sa Woody Island para palakasin ang kanilang kakayahan na makapagsagawa ng air strikes sa lahat ng direksyon, “as well as preparation for the battle for the South China Sea.”

Tugon naman ni US Vice-President Mike Pence, hindi pasisindak ang Amerika, kasabay ang pagmamatigas, tuloy pa rin ang pagpapararamdam ng pwersa ng US sa pinagtatalunang karagatan.

“Despite such reckless harassment, the United States Navy will continue to fly, sail and operate wherever international law allows and our national interests demand. We will not be intimidated. We will not stand down,” pahayag ni Pence.

Bukod sa di-pagkakasundo sa South China Sea, mayroong umiiral na trade war sa pagitan ng US at China, kung saan nagpataw ng mga tariff sa kanilang palitan ng mga produkto. Bahagi umano ito ng kampanya ni Trump sa paglutas sa “longtime abuse of the broken international system and unfair practices” ng China.

DUTERTE, KUMABIG SA CHINA

Sa gitna ng giriang ito ng dalawang makapangyarihang bansa, ipinahayag ni Pangulong Rodrigo Roa Duterte na hindi lalahok ang Pilipinas sa isasagawang military exercises ng US sa South China Sea, na sasabay ang naturang naval drills sa pagbisita ni Chinese President Xi Jinping sa Maynila sa Nobyembre.

“The President said that we will not take part in that military exercise,” pahayag ng Malakanyang.

Ayon sa report, nakatakdang magsagawa ang US Navy Pacific Fleet ng military exercises sa South China Sea at dadalhin nito ang mga barko at eroplanong pandigma nito sa bahagi ng Taiwan Strait, na malapit sa teritoryo ng China, upang isulong ang “right of free passage in international waters.”

Sa kabila nito, para sa ilang eksperto, ang girian ng US at China ay hindi lamang tungkol sa usapin ng “freedom of navigation” at militarisasyon ng China sa mga pinagtatalunang teritoryo.  Ito ay bahagi ng tunggalian ng isang nagpataw ng mga tariff laban sa most powerful nation in the world na may kinalaman sa pulitika, economiya, kultura, at imahe. Isa itong labanan para sa kontrol sa nasabing rehiyon, alinsunod sa kani-kaniyang interes, kung saan ang mananalo ay magkakaroon ng mas malaking impluwensya sa maraming bansa sa mundo.

Napapanahon nang magtayo ng permanenteng evacuation center

by

Ni: Melody Nuñez

ANG ATING bansa ay palaging dinadayo ng bagyo at maraming kabayanan sa buong arkipelago ang nahihirapan bumangon matapos masalanta ng bagyo.

Ayon sa Time Magazine, noong 2013, ang bansang Pilipinas ang “most exposed” na bansa sa buong mundo sa mga tropical storm.

Tinatayang aabot sa 20 ang pumapasok na bagyo sa Philippine Area of Responsibility (PAR) at lima sa mga ito ay lubos na nakakapinsala hindi lang sa mga kanayunan kundi pati na rin sa mga pananim na ikinabubuhay ng marami.

At tuwing may sakuna o malakas na bagyo, ang mga paaralan, sports center o public gymnasium —kung mayroon — basketball courts at grounds ng munisipyo ang kinokonbert para maging evacuation center.

Naging problema sa mga guro, mga mag-aaral at maging sa mga lumilikas ang paggamit sa paaralan bilang evacuation centers.

Dahil mapipilitang magsiksikan ang mga bata sa isang silid habang nanatili pa sa loob ng paaralan ang iilan sa mga lumilikas na wala ng bahay na matutuluyan. Kaya nahihirapan ang mga guro maging ang mga estudyante na ibalik sa normal ang kanilang klase.

At kapag ang paaralan mismo ang itinumba ng bagyo, ang mga bata at kanilang guro ay napipilitang magklase sa lilim ng mga puno.

Ito ang napansin ng Pangulong Rodrigo Duterte dahil masyado nang apektado ang edukasyon ng mga bata, na kailangan pang mabawi ang maraming araw na nawala sa halip na nagpapahinga pag summer, dahil sa nagdadaang mga bagyo.

Magiging lubos na mahirap na rin sa mga mag-aaral na hindi kaagad makabalik sa kanilang klase dahil nawawala ang focus nila sa mga aralin lalo pa yoong mga tumutulong sa mga magulang sa paghahanapbuhay pagkatapos ng klase. Yaong mga nagtitinda ng sampaguita sa hapon o naglalako ng banana cue paglabas ng paaralan.

At higit ring nakakabahala sa pamahalaan ang maraming kaso ng mga batang —yaong nasa high school —hindi na bumabalik sa paaralan dahil napabilang na sa mga grupong nagtatatag ng tinatawag na clan.

Ito ay binubuo sa pamamagitan ng social media, mga grupong umiinom, nagsusugal, at nangangalakal ng droga. Nagsisimula silang small time, good time gang hanggang sa lumawak ang kanilang samahan at masama na sa underground network ng maliliit na pusher na nagbebenta ng bawal na droga. Hindi rin malayo sa ganitong sitwasyon ang mapasabak sila sa away o maging karaniwan na ang abusong sekswal.

Ang paaralan ay itinuturing hindi lamang para sa edukasyon ng mga kabataan ngunit ito rin ay nagsilbing proteksyon o kaya’y buffer nila sa karahasan at lupit ng buhay sa lungsod.

Kaya nararapat na itigil na ang pagturing sa paaralan nilang pangunahing evacuation shelter kapag may bagyo o kalamidad.

Panahon na upang masusing pag-aralan at pagplanuhan ang pagtayo ng  mga permanenteng evacuation center na partikular na gamitin tuwing may kalamidad. Hindi rin problema ang pondo para rito dahil bawat local government unit ay may pondo na magagamit.

Dahil hindi talaga maiwasan ang bagyo at bahagi na ito ng buhay sa isang tropikal na bansa, dapat paghandaan ng maigi ang ganitong mga natural na kalamidad kaya tayo na ang gumawa ng paraan na maging laging handa sa mga sakuna at bagyo.

Kailangan ng ating bansa na magtayo ng permanent evacuation centers sa bawat lalawigan at bayan lalo na ang mga lugar na nasa gilid ng Pacific Ocean o sa West Philippine Sea na palaging dinadaanan ng bagyo,  pati na yoong mga bayan sa Northern Luzon na madalas exit path ng mga bagyo.

Kapag may mga permanenteng evacuation center na sa mga lugar na nababggit, maiwasan na ang paggamit sa mga paaralan bilang takbuhan ng mga evacuees sa tuwing may sakuna at dahil dito ay maiwasan ang pagliban ng mga klase sa paaralan at kaagad ay mabawi ang mga araw na nawala.

Anim na bagay tungkol sa proyekto ng Malampaya, tuklasin

by

ANG Malampaya Gas to Power project site.

 

Ni: Kristine Joy Labadan

ANG kontrobersyal na Malampaya Deepwater Gas-to-Power project ay kailangang masusing pag-aralan upang maintindihan ang kinakaharap ng Pilipinas sa larangan ng eherhiya. Ang kontrobersyang bumabalot dito at kaugnay ng P9.5 bilyong pork barrel scam kung saan isiniwalat ni Merlina Sunas, isang whistleblower, ang ‘di umanong P900 milyong kita ng gobyerno mula sa proyekto na napunta lamang sa mga non’gvernment organizations (NGO) na pinapatakbo ni Janet Lim-Napoles. Mga resources at pera na dapat sana’y nakalaan sa mga biktima ng bagyo at para sana sa mga proyekto  sa pag debelop ng renewable energy sa bansa.

Gayunman, sa likod ng samu’t-saring balita kaugnay ng Malampaya project, nariyan din ang mga kwento ng mga Pinoy na inhinyero, doktor, tekniko, at iba pang propesyunal na nagtatrabaho sa Malampaya Platform.

Ang Malampaya Platform ay matatagpuan sa West Philippine Sea na may layong 80 kilometro hilagang-kanluran mula sa isla ng Palawan. Ang hindi batid ng marami, ang mga trabahador dito’y nagbabanat ng buto sa ilalim ng mainit na sikat ng araw habang sinisiguro na tatakbo nang maayos at walang patid ang mga naglalakihang makina sa platform. Ilan pa sa mga nagtatrabaho roon ay nagtitiis na napakalayo sa kanilang mga pamilya upang makapagtrabaho.

Narito ang anim na katotohanang hindi batid sa publiko tungkol sa Malampaya Platform.

Sinusuplayan ng Malampaya ang halos kalahati ng elektrisidad sa Luzon.

Ang Malampaya ay kumukolekta ng natural gas mula sa ilalim ng dagat. Pagkatapos nito’y dadaan ang gas sa mga tila balon na makina hanggang sa production platform, kung saan hinihiwalay ang gas sa tubig, at kinu-condensate ang de-kalidad na langis.

Sa bawat dalawang linggo, ang na-condensate na langis ay kinukolekta ng isang tanker habang dumadaan naman ang natural gas sa isang pipeline na may habang 500 kilometro. Ito ay nasa ilalim ng dagat at nakakonekta sa isang plantasyon sa Batangas, na siya namang namamahagi ng enerhiya sa tatlong power stations na naghahatid ng elektrisidad sa halos kalahati ng Luzon.

Ang proyekto ng Malampaya ay ang pinagsama-samang pagtutulungan ng mga kumpanyang ng langis na. Shell, Chevron at Philippine National Oil Company.

MGA empleyado ng Malampaya

 

59 katao lamang ang hinahayaang lumagi sa platform sa kahit anumang oras.

Sa kadahilanang 59 na tao lamang ang kayang pagkasyahin sa lifeboat, ang bawat trabahador ay nakikipagpalitan sa iba upang magawa rin nilang makauwi sa kanilang mga tahanan at makapaglaan ng oras sa kani-kanilang mga pamilya.

Ayon sa panayam kay Engr. Angelique Manlangit sa isang dokyumentaryo, bawat tao sa platform ay mahalaga. “Noong unang gabi, medyo nahirapan akong makatulog. Dapat kasi, basta may alarm, handa ka. Ayoko rin kasing magkaroon ng special treatment. Bawat tao rito kanya-kanya kami ng role.” Si Manlangit ang operations manager noong binuo ang dokyumentaryo at ang nag-iisang babae sa platform.

Dahil pahirapan nga ang mas malaking espasyo at pabagu-bago ang panahon sa pinagtatrabahuhang lugar, ang Permit Control Facility ang isa sa mga pinakamahalagang espasyo sa Malampaya.

“Dito namin mina-manage at kino-control ‘yung work permits para unang-una, hindi magkakaroon ng conflict sa ibang trabaho. Alam namin kung anong ginagawa ng bawat tao,” pagsasaad ni Engr. Danny Velasco, operations engineer at permit coordinator ng Malampaya.

Lahat ay sinasanay sa dapat gawin sa oras ng sakuna.

Lahat ng empleyado ng Malampaya ay sumasama sa isang oras na byahe lulan ng helicopter mula sa Puerto Princesa, lagpas ng mga isla ng Palawan, hanggang sa wala nang bakas ng lupain ang nasisilayan.

Bago tuluyang makapunta sa Malampaya, kailangan muna sumailalim ang kahit na sino sa isang pagsasanay na tinatawag na Basic Offshore Safety Induction and Emergency Training course sa Consolidated Systems Training, Inc. (CSTI). Walang sinuman ang hindi saklaw ng pagsasanay na ito sa mga nagnanais makatapak ng Malampaya.

Sa loob ng tatlong araw ay matututunan ang mga paraan kung paano pumatay ng apoy, paano magligtas ng kasamahan sa oras ng sakuna, at pati na kung paano makakaalis ng helicopter kung sakali mang ito’y bumagsak sa dagat.

Ang pagtatrabaho malayo sa pampang ay isa sa mga mapanganib na trabaho sa buong mundo.

Dahil dalawang volatile substances ang nalilikha sa Malampaya—gas at ang condensate —ang pinaka-istriktong patakaran para sa kaligtasan ng mga empleyado ay mahigpit na pinapatupad upang maiwasan ang mga sakuna. Ang pinakamapanganib na maaaring maganap sa Malampaya ay ang pagsabog ng isang hydrocarbon. Paano nga ba nito naaapektuhan ang isang plantasyon na nasa gitna ng malawak na katubigan? Ang napabalitang insidente ng pagtagas ng langis ng BP Deepwater Horizon na sanhi ng high-pressure methane gas na lumamon sa isang buong platform at nagpalubog nito ang isang halimbawa. Kumitil ito ng 11 buhay ng mga empleyado at nagpaagos ng langis sa gulpo ng Mexico. Mapa-hanggang ngayon ay humahampas pa rin ang mga langis na nagmula rito sa mga pampang ng Louisiana.

“Lahat tayo, VIP when it comes to safety,” pagdidiin ni Engr. Rey Barcebal, installation manager ng Malampaya. “Imagine n’yo yung nagagawa ng 11-kilogram tank ng LPG sa bahay, ‘pag sumasabog ‘yun, nasusunog ‘yung buong barangay. Dito sa Malampaya, we’re operating at around 400 million standard cubic feet of gas. Mataas ang pressure, and we have a pipeline na may laman ding gas.”

Hindi natatapos doon ang panganib sa mga empleyado ng Malampaya dahil kahit ang mga natural na phenomena ay isa rin sa kanilang pinangangambahan dahil walang kahit anong lupain o bundok ang pumuprotekta sa plantasyon. Maliban sa mga probinsyang madalas bayuhin ng mga nagdaang bagyo, hindi nakakaligtas maski ang Malampaya mula rito. “[Noong Bagyong Yolanda], grabe ang hangin. Talagang dumadagundong sa aming living quarters. Pati yung mga antenna, nababaluktot,” pag-alaala ni Engr. Ariel Benipayo. “Ang unang priority namin ay ang safety ng mga tao. Secondary na lang ‘yung asset.”

Lahat ng nasa loob ng Malampaya ay may mga sariling emergency kit at may regular na pagtugon at pagsasanay sa paglikas. Sa pangyayari ng isang pagsabog, ang mga inhinyero ay didiretso sa muster station habang ang mga nakatalaga sa pagpatay ng apoy ay gagawin ang kanilang trabaho. Kung hindi ito naapula, idi-deklara ng offshore installation manager na lahat ng empleyado ay lilikas paalis ng platform.

Kahanga-hanga ang mga pagkain.

Sa kabila ng panganib na kaakibat ng pagtatrabaho sa Malampaya, kung may isa mang nagpapasaya sa mga tao roon, iyon ay ang pagkain. Karaniwan na sa Malampaya ang paghahanda ng mga nagluluto ng sampung putahe ng pagkain. Kung may nagdidiwang nga raw ng kanyang kaarawan ay nagbi-bake pa sila ng cake. Tunay na bukambibig ng mga empleyado roon ang mga pagkain.

Ayon sa kwento ni Francis Christian Ocoma, chef at camp boss sa Malampaya, ang kanyang trabaho raw ay, “similar to [working in] a hotel. We have to attend to each and every one’s needs, to the simplest toilet paper up to the details of what they eat. It must be healthy, delicious, and of course, hotel standard preparations.” Isang barko na may dalang mga suplay ng 45 toneladang mga frozen meat, tubig, rekado, at mga de-lata ang dumarating bawat tatlong linggo sa Malampaya kasabay ng pagkolekta nito ng mga basurang naipon na inililipat sa isang onshore waste facility.

Sa oras na off-duty na ang mga empleyado, syempre’y maaari na silang magpahinga at mag-enjoy. Ang bawat kwarto’y may dalawang bunk beds, cabled TV at palikuran. Hindi lang ‘yun dahil may magagamit rin ang mga laundry service, gym, at WiFi. Sa pagsapit ng alas-tres ng hapon, ang mga empleyado ay may 15 minutong break para kumain, uminom ng kape o di naman kaya’y maglaro ng billiards.

Halos lahat ng mga empleyado ay Pilipino.

“Kapag nag-shut down ang Malampaya, malaki ang impact sa economy,” sabi ni Engr. Barcebal. “Tayong mga Pilipino, maaapektuhan, kaya ganoon na lamang ang pag-iingat namin dito. Masaya naman ako na gumagaan ang responsibilidad ko dahil magagaling ang mga tao rito.” pagmamalaki pa niya.

Close Bitnami banner
Bitnami